دختر خطاب به مادر {با گریه} : میخواستی همه چیزو جبران کنی به خاطر کم توجهی ای که به من کرده بودی . سعی کردم از خودم دفاع کنم ولی شانسی نداشتم . تو فکر می کردی موهای من خیلی بلنده . موهام رو کوتاه کردی و من زشت شدم . بعدش فکر کردی که دندونای من کج و کوله ست یه بریس توی دهنم گذاشتی که کاملا وحشتناکم کرده بود . تو گفتی من بزرگ شدم و دیگه نمی تونم با شرت اینور و اونور برم بعد برام لباس دوختی بدون اینکه نظرم رو بپرسی . نمی تونستم بهت بگم "نه" چون نمی خواستم ناراحتت کنم . برام چنتا کتاب خریدی که اصلا علاقه ای به خوندن اونا نداشتم . مسائلی رو برام شرح میدادی که اصلا ازش سر در نمی آوردم . حتی امروز وقتی از اون سالها حرف می زنم تمام تنم می لرزه . من متوجه نبودم که ازت متنفرم چون متقاعد شده بودم ما همدیگه رو دوس داریم و این تنفر سرکوفته به صورت ترسی جنون آمیز دراومد . کابوس می دیدم . ناخونهام رو می جویدم . موهام رو می کندم (...) تو به غیر خودت به هیچ کس اهمیت نمیدادی..

----------------------

… شاید بعضی‌ها استعداد بیشتری برای زندگی کردن دارند. شاید هم بعضی‌ها هرگز زندگی‌ نمی‌کنند بلکه فقط وجود دارند.